Zenuwen 

Als één woord de dag van afgelopen zaterdag 22 april het beste kan omschrijven, is het wel het woord zenuwen. Al maandenlang ging het nergens anders over in de Peursum 5 selectie dan over 22 april. Op deze dag zou namelijk de groen-witte buurman VVAC op bezoek komen op Sportpark Peursum. De mannen van Peursum 5 hebben tot nu toe een haast feilloos seizoen. Van de 18 competitiewedstrijden werden er maar liefst 16 gewonnen, 2 gelijkgespeeld, en voor het laatste verlies van de mannen moeten we zelfs al helemaal terug naar het vorige seizoen. Met deze cijfers zou je verwachten dat de titel binnen handbereik is, echter is er nog een ploeg in de competitie aanwezig die exact dezelfde cijfers kan overleggen: de Putbewoners.  

In de uitwedstrijd tegen VVAC lieten beide ploegen al zien dat ze enorm aan elkaar gewaagd waren. Het spektakelstuk eindigde namelijk in 4-4: een stuk spannender dan menig activiteit op Activiteitenboerderij Molenwaard 100 meter verderop. Of zouden Fien en Teun die dag wel hun doel schoongehouden hebben? 

22 april zou dus in alle opzichten een cruciale wedstrijd kunnen worden. Zo’n wedstrijd moet je natuurlijk aanvliegen alsof het een normale wedstrijd is. Dit is echter makkelijker gezegd dan gedaan. De nachtrust was toch net iets minder dan normaal, het ontbijt ging net wat moeilijker door de keel, en de fiets richting het Sportpark werd net iets eerder gepakt dan normaal. Een half uur voor de aftrap was er zelfs als sprake van een heuse warming-up, zelfs door doelman Nicky ‘nooit de 0’ Ophorst die ik voor het eerst sinds de B1 weer eens een serieuze warming-up zag doen.  

De mannen waren er klaar voor, de koppies stonden strak en de Schotse captain Tim Ovington had de manschappen nog eenmaal toegesproken toen scheidsrechter Klink om 14:45 voor de eerste maal zijn fluit liet klinken. Nadat iedereen de eerste minuten de schroom wat van zich af probeerde te spelen, kreeg het massaal opgetrommelde publiek (± 100 man) een onderhoudende 1e helft te zien waarin Peursum de bovenliggende partij was. Na een kwartier spelen leek de beloning daar te zijn toen Tim Leeuwenstein de bal panklaar legde voor Jaap Woltman. Jaap dacht echter op de crossmotor te zitten en kwam zo hard aangesprint dat hij de bal helaas over het doel werkte. Op slag van rust was er dan eindelijk de beloning voor de Giessenburgers. De ervaren Michel Roza weet precies op welke momenten er druk gezet moet worden en veroverde de bal rond de middenlijn. Na goed doorzetten wist hij de bal bij Marnik Korevaar te krijgen die de doelman in de korte hoek verschalkte: 1-0. VVAC probeerde nog een stokje voor de goal te steken door massaal te protesteren. Was het hands? Was het buitenspel? De Ottolanders probeerden van alles, maar scheidsrechter Klink wees resoluut naar de middenstip en floot niet veel later af voor de rust. 

In de rust volgden er enkele tactische omzettingen van het succesvolle managersduo Stam/Van Waardenburg. Eén van die geniale zetten was het inbrengen van Marijn Korevaar. Van het 1e switchen naar het 5e of van de bouw naar de politie: het maakt voor de ervaren middenvelder allemaal niet uit. Hij was het namelijk die niet lang na de rust met een droge knal van afstand de 2-0 op het scorebord zette. Een vreugde uitbarsting volgde bij het thuispubliek: dit kon wel eens een hele belangrijke goal zijn. Het was echter de uitploeg die na deze goal meer en meer grip op de wedstrijd begon te krijgen. Niet lang na de 2-0 volgde vanuit een corner al snel de aansluitingstreffer. De zenuwen leken even weg te zijn, maar waren na deze goal volledig terug. En eigenlijk gebeurde rond de 80e minuut waar iedereen een beetje bang voor was: VVAC wist ook de 2-2 te maken. Of nou ja, iedereen? Manager Van Waardenburg dacht dat het slim was om tijdens de slotfase even een zenuwplasje te doen en heeft de 2-2 zo volkomen gemist. Heeft iemand hem eigenlijk al verteld dat het 2-2 is geworden of is hij nog steeds in de waan dat het 2-1 is gebleven? 

Voor de slotfase moest door het managersduo nog een konijn uit de hoge hoed getoverd worden. Dit konijn was: Lenny Fruitz. De oorsprong van deze bijnaam moet je maar per app vragen aan Lenny Fruitz. Ook als je nog een vrijgezelle zus, moeder of tante hebt mag deze zich per app melden bij Lenny Fuitz. Lenny beschikt over een sterk linkerbeen, waar hij nog bijna de Ottolandse doelman mee wist te verslaan. Ook wist hij nog enkele medespelers met scherpe voorzetten vrij voor de goal te zetten, maar helaas zonder succes. Nadat ook VVAC nog een dikke kans op de winnende kreeg welke door Peursum en de lat werd weggewerkt, floot scheidsrechter Klink na ruim 100 minuten voetbal voor de laatste keer. 

Wat overheerste was vooral trots. Door iedereen op het veld is 110% gegeven en het massaal aanwezige publiek heeft een zeer vermakelijke wedstrijd gezien. Tuurlijk overheerst teleurstelling na een weggegeven 2-0, maar in de 2e helft waren de verhoudingen anders en had VVAC er ook zomaar met de volle buit vandoor kunnen gaan. Na afloop was de stemming in de kleedkamer daarom goed, en werd er zelfs met de concurrenten van VVAC nog nagepraat, gelachen en geproost. Een zaterdagmiddag zoals een zaterdagmiddag hoort te zijn. 

De spanning aan kop van de reserve 5e klasse blijft onverminderd groot. Waar Peursum nog tegen Hardinxveld, Groot-Ammers en Sliedrecht speelt, neemt VVAC het nog op tegen Sliedrecht en Ameide. Welke ploeg mag op zaterdag 20 mei de ereronde door het dorp op de platte kar maken? We zien het dan, en tot die tijd blijven de zenuwen nog wel even aanwezig…